Letërsi

Kali dhe Gomari - Nga Dritero Agolli

Kalonin në një shteg të ngushtë mali,

gomari para, pas gomarit kali.

Të dy ngarkuar me thasë mirë,

nga vapa të munduar e djersirë.

 

Fshatari donte shpejt në fshat të arrinte,

ndaj kalit vitheve me shkop i binte.

Por kali më në fund durimin humbi,

e ngriti bishtin dhe samarin tundi.

 

Hej mbaj dorën se pastaj ta hedh përdhe samarin,

ti para meje pse ma nxjerr gomarin?

E nga të vete s'di fare unë i ngrati,

kur rrugën ma ka zënë veshgjati.

 

Përpara nxirrmë mua të mos vuash,

dhe rrih pastaj gomarin sa të duash.

Kështu e ka kjo botë e mjerë e marrë,

Përpara nxjerrin veç gomarë.