Kleptokracia dhe korrupsioni nuk luftohen me rezoluta - Nga Tritan Kalo

Ndoqa me kërshëri debatin e sotëm në Parlamentin e Shqipërisë së këndej Drinit në lidhje me aprovimin e një rezolute kundër Korrupsionit. Si qytetar observues i kujdesshëm për gjithçka që ndodh në vëndin tim, ani pse i vendosur prej 8.09.2023 pas daljes në pension në Victoria (British Columbia) të Kanadasë, më bënë çudi disa elementë të këtij debati.

1- Të ngulmosh shurdhazi dhe verbërisht si mazhorancë qeverisëse “të rifitosh virgjërinë e luftës kundër korrupsionit”, 11 vite pasi shqiptarët të besuan 1.000.000 vota/shuplaka pikërisht për të goditur këtë gur-themeli të së keqes në Shqipërinë e këndej Drinit sikundër është korrupsioni, më e pakta që mundet të thuhet është thjesht një hipokrizi apo demagogji, në mos të dyja njëkohësisht.

2- Të harrosh se ke në burg ose në ndjekje penale duke filluar nga ish-numri 2 i qeverisë e shumë të tjerë poshtë tij, do të thotë se asnjëri prej tyre nuk “t’i ka ngrënë kumbullat ose dardhat pas shpinës tënde”, por me dijeninë tënde të plotë si kryeministri (“Skënderbeu”) i kohës, sepse ishin përzgjedhja tënde për këto poste e detyra.

3- Korrupsioni nuk luftohet me rezoluta, por me përpjekje të përminutëshme si për parandalimin, po ashtu edhe për ndëshkimin e hershëm të tij, sapo elementë të korrupsionit shfaqen në praktikën qeverisëse të vëndit.

4- Çfarë bëhet me ata/ato individë të përfshirë në afera korruptive deri dje pjesë e kabinetit qeverisës? Pritet “vetëm ndëshkimi i tyre nga drejtësia”, nëse do të ndodhë kjo gjë, apo ndaj tyre mbahet edhe një qëndrim politik, sepse është një detyrim partiak si kryetar i “Rilindjes” (ish-PS)?

5- Përse vetëm dy-tre syresh dalin e debatojnë pas fjalim-mbajtësit tone, kryeministrit, në mbështetje të tij? Populli shqiptar ka votuar e mban me taksat e tij edhe dhjetëra deputetë të tjerë të mazhorancës. A kanë ata/ato njëmendësi me kryeministrin-Skënderbe, Mamicën apo Tanush Topinë e tij? Nëse po, të shprehen dhe nëse jo, po ashtu të shprehin qartazi objeksionet e tyre! Ndoshta fakti se ata/ato janë aty falë përzgjedhjes së kryetarit dhe jo si të votuar direkt nga populli, u shkakton atyre një tredhje të mirfilltë intelektuale dhe personaliteti për të mos qenë vetvetja.

6- Kleptokracia dhe korrupsioni nuk luftohen me rezoluta, me fushata, me fjalime, me duartokitje dhe ovacione “Parti-Edi, ti përpara ne na pri!”, por me vendosmërinë politike dhe atë ligjore për ta ndëshkuar rëndë si dukuri qeverisëse jo mbrothësuese e faktorizuese e vendit, dhe jo duke “larë duart si Pons Pilati”, se “përgjegjësia është vetëm personale”, sikur deputetët dhe ministrat erdhën në ato poste pa dijeninë dhe përzgjedhjen e kryeministrit dhe njëkohësisht edhe kryetar i “Rilindjes; apo që ai, kryeministri, “nuk ka dijeni për kumbullat e dardhat e ngrëna pas shpinës së tij”, sikur “magazina e fruta-perimeve” të mazhorancës qeverisëse funksion pa magazinier/kryeministër dhe pa inventar/audit të brendshëm!? “Thesin e korrupsionit” vetëm populli do të vijojë ta mbajë mbi shpinë? Po “agai” i mazhorancës çfarë bën me këtë thes?

7- Komisioni që mendohet të ngrihet në zbatim të kësaj rezolute antikorrupsion, mos vallë kërkon të vendosë nën kontroll pikërisht ato struktura, si SPAK (“Shqipëria nuk është Republikë e SPAK-ut” - ER), të cilat ligjërisht merren me Luftën kundër korrupsionit? Këtu besoj “se fle edhe lepuri” i tam-tameve të kësaj rezolute. Parandjenjë se laku sa po vjen e shtrëngohet dhe ai po ngjitet lart e më lart. Kush e di?

8- Pushtetet janë të mirëndara në një shoqëri të vërtetë demokratike. Ata nuk mundet të funksionojnë si pusht-shtete të modelit demon-kratik “Made in Albanistan”. Pushteti legjislativ është i ndarë nga ai ekzekutiv dhe ky i fundit i ndarë plotësisht edhe nga pushteti ligjor/gjyqësor. Kthim prapa nuk mundet të ketë.

9- Ka ikur koha e “bol(e)shevizmit” sot 107 vite pas Revolucionit Socialist të Tetorit të 1917, koha kur me forcë kërkohej nga udhëheqësi i tij V. I. Lenin, që t’u jepeshin “të gjithë pushtetet sovjetëve”. Për rikujtesë të gjithë drejtuesve të majtë dhe të djathtë të politikës në Albanistan, koha e “revolucioneve si çështje të shtruara për zgjidhje” (EH) ka perënduar me kohë. Demokracia në koncept dhe në praktikë nuk ka asnjë lidhje me autokracinë/totalitarizmin/partitokracinë/kryetarokracinë e ndryshimeve kushtetuese të 21 Prillit 2008, të bëra brënda një nate me dakordësinë e plotë të PD në mazhorancë dhe PS në opozitë në atë kohë.

10- Po opozita aktuale e përçarë, përse edhe ajo vijon “show”-n e saj politik në vënd që të organizohet e bashkuar dhe jo e disatufëzuar, çka ja bën plotësisht të pamundur kryerjen e misionit të saj, vëzhgues dhe kontrollues të funksionit qeverisës së vëndit nga mazhoranca aktuale, duke i zbehur shpresat e votuesve për një ndryshim të afërt të pejsazhit politik të vëndit. Po vetë ajo çfarë ka bërë përgjatë qeverisjes së saj, për të parandaluar dhe luftuar kleptokracinë dhe korrupsionin? Është edhe ajo po aq e përlyer sa edhe kjo mazhorancë?

Kohës së zhagitjes 33 vjeçare në udhëkryqin e tranzicionit demon-kratik duhet t’i vijë fundi. Skena politike kërkon daljen në të të forcave të reja, të drejtuara nga individë të papërlyer në llumin e qeverisjes së këtyre 33 viteve, që nuk kanë “ngrënë asnjë lugë çorbe të prishur” të ofruar nga shërbimet inteligjente të huaja, që atdhetarinë dhe shqiptarizmën i kanë të trashëguara ose të mirëfituara me dijet, punën dhe përkushtimin e tyre.

Time to say good bye to the old political establishment!

© Tritan Kalo