Muri i lotëve - Nga Kastriot Fetahu
- Published in Andej-Këtej
Kastriot Fetahu, Chicago-SHBA
Përplaset historia në Murin e lotëve.
Dhe aq herë, më e gjakosur se më parë kthehet.
E mjekojmë, por...pa shërim.
Ilaçin e vërtetë, nuk duan ta nxjerrin.
Thellësitë e shekujve, "pus" që nuk i duket fundi.
Dhe anamneza e saj ngelet pa zanafillë.
Historia e gjakosur, lëviz përsëri.
E Muri i lotëve, na flet i zemëruar.
Rabinë, priftërinj, hoxhallarë,
Ju mbretër makutë, politikanë shërbëtorë, e baballarë tinzarë kombesh.
Ne lindëm vëllezër, ju na bëtë armiq.
Mjaft na gjakosët!
A nuk ju duket historia, viktima juaj?
Po unë, pse lotoj dhe më keni shënuar me këtë emër?
Pse Jeruzalemi, akoma prodhon helm për popujt?
Nga shekujt piskama ofshamjesh e thirrjesh pa fund vijnë.
Historia është e jona, duket sikur shqiptojnë.
Ne e shkruam, ju e gjakosët.
Ju jeni armiqtë tanë.
Ju me shekujt, jeni armiqsuar.
Mijëvjeçarë mbani peng dhe të burgosur.
Jezusi, Muhameti, Buda,
Janë të gjithë vëllezër dhe Zoti një.
Muri i lotëve, vendi ku ata mblidheshin.
I kam dëgjuar kur qeshnin me të madhe.
Edhe kur historinë e tyre, tregonin.
Ju e gjakosni atë, e vrisni.
Eshtrat ia thyeni asaj.
Protezat tuaja, janë historia që na shisni.
Muri i lotëve është i të gjithëve.
Edhe Bota e paqja. Po!
Mjaft, e vratë historinë.
Mjaft, Murin e lotëve, arsyen tuaj pa arsye, për popuj armiq.
Një ditë, koha do të çlirohet nga ju.
Muri i lotëve dhe historia, do të shërohen.
©Kastriot Fetahu