absurdi filloi me gjuhët e shumta që shpikëm
kur nga pasthirrma e rënkime të njëjta
krijuam fjalë dhe këngë të ndryshme...
pastaj secili zgjodhi kopenë e vet
dhe gurin e shpellës e bëmë derë
dhe dyert i bëmë gardhe të pafund
krijuam himnet
Vangjush Ziko - Mississauga, Ontario
Dëbora ra si një ëndërr prej qiellit,
ra natën kur flinim,
nuk ngjante me ëndrrat tona
të trazuara, të rrëmujshme,
as me kllapinë e ankthit
që na zë frymën,
u qetësuan drurët e zhveshur,
u veshi qyrkun
Me vjeshtën ikën ngjyrat,
e morën lejlekët ylberin
me sqepin e tyre,
më veshi grija,
uniforma e mërzisë,
trungjet e plepave
tyta pushkësh të vjetra turke
mbjellë nga luftrat
Nuk e mbaj mend se sa herë më kishte pyetur Josh se ç'moshë kisha, por sa herë që më pyeste i përgjigjesha me një kundërpyetje:
-Sa thua ti Josh?
Ai zakonisht m'i ulte nja pesë vjet, por unë
Ditën që po bëja gati valixhen e rrobave që do të merrja me vete, nëna m'u lut:"Shpirt të kam, merre edhe këtë shegë dhe çoja Lelës në Kanada. Ti e di se sa qejf i ka ajo shegët."
- Ka shegë atje
“Zotërinj, jo me aq ngut, sa të na duken më të mirë ata para jush!”
Zotërinjtë e mi ishin lart, në dhomat e tyre. Pikonte qetësi e madhe, por ndjeja se diçka do të ndodhte. Ata do të largoheshin, po
Ata ishin dy vëllezër. Jetonin aq larg njëri tjetrit.
Ai mes telave të dukshëm e të padukshëm të diktaturës.
Tjetri përtej oqeanit në një kontinent të largët.
Dy vëllezër. I Këtushmi dhe I
Këtu dielli lind
po njësoj
si aty,
këtu dielli perëndon
po njësoj
si aty...
Këtu ka fusha,
pemë,
pyje,
vende për arrati.
Këtu ka lumenjë dhe
zogj ndër shelgje
hënë të
Ernest Nasto
