…njerëz me shpirtin rrëmujë
kantier ndërtimi par exellence
që kullën e Babelit nuk e ngritën dot kurrë…
kam njohur njerëz të mërzitshëm
si qielli blu kur e braktisin retë
ku çdo ditë shfaqen pashmangshmërisht të njëjtë
hëna, yjet dhe
Isha i papunë. Dhe më hanin duart për punë. Jo vetëm më hanin duart për punë, por edhe po më hynte frika se ç'mund të beja unë pa punë, kur edhe ato pak para që kisha marrë me vete kur emigrova në Amerikë të më mbaroheshin dhe kuleta të zbrazej
Ato që i kishte thënë të shoqit në telefon, i hodhi pas krahëve si një ëndërr të keqe. Dufin inatçor e bëri rrafsh. Iu prenë duart e këmbët sa dëgjoi zërin e panjohur në celular, që i tha se "Nesti
qejfi është punë vullnetare
kur nuk paguan për të…
gjumë e dashuri, o njeri,
e në qofsh me fat, edhe seks
një ngrënie të shijshme më pas
gjysëmerrësirë qirinjsh të ndezur
një gotë
Kushdo që në jetën e tij është gjendur një herë në Zvicër, me siguri ka dashur të kthehet përsëri aty. Është vend i vogël, por perfekt, në zemër të Europës; ka ca ngjashmëri me relievin e atdheun
nuk ka mbetur asgjë interesante në këtë jetë
në tjetrën akoma nuk e di
monotoni klasike e kohëve moderne
ngjyrat si njerëzit
njësoj dalëboje
e bardha vdekur nga pleqëria
dhe e zeza si gjithnjë
Tërë natën ra dëborë,
dëborë pambuk,
qetë-qetë.
Asgjë s'pipëtin.
Bredhi madhështor
me raso të bardhë
diamantë yjesh mbuluar.
Me temjanicën e diellit,
mbushur me temjanin
e një reje që
Stërkalat e pështymës m’i hodhe në fytyrë
Stërkalat e pështymës m’i hodhe në fytyrë,
të fluturuan pa dashje grimcat e ushqimit
dhe lemza të ngordhi sa zure në gojë mikun tim.
Nga ç’më
Shaban Murati
