sonte le të flasim për fëmijët tanë...
ata nuk e dinë që edhe ne jemi fëmijë si ata vetë...
nuk e dinë që edhe ne kemi frikë të flejmë vetëm....
që edhe ne i duam pranë lodrat tona...
dhe shpesh na pëlqen të luajmë me lodrat e të
Njeriu ka boll kohë për t’u rritur. Njeriu ka boll kohë për t’u bërë i ditur ose për t’u çmendur. Por nuk ka kohë për t'u turpëruar. Koha për t’u turpëruar është tmerrësisht e shkurtër, të thuash sa të dhjetat e sekondës...
1.
Mëngjesin
ma lajmërojnë makinat
që zgjohen me zhurmë nga gjumi.
(Këndezat u therën
dhe u zjenë në tenxheret me presion).
Rrezet e diellit
janë të dytat
që më trokasin në
Kisha zënë një qoshe diku anash tribunës dhe po dëgjoja fjalimet e ceremonise së graduimit. Isha zhytur aq shumë në domethënien e fjalimeve, sa e kisha harruar krejt, se unë si një punonjës i
bëj një pushim të vogël në Ferr,
në rrugën tënde për në Parajsë, or mik i vdekur,
mendoju mirë
dhe bjer në dashuri për të fundit herë
me mëkatet e tua
para se t’u thuash lamtumirë…
por
në këtë botë mbytëse dhe nervoze
ku varfëria e xhepit të zvogëlon
pasurinë e shpirtit
dhe frymëmarrja konsiderohet privilegj
është vështirë të plakesh
pa humbur dinjitetin,
në mos atë që
Në ditën e nënave sot
lule nënës sime së largu
nuk mundem t'i çoj,
pranverës i lutem
burbuqet e pemëve
mbi mermer t'ia shkundë,
emrin e derdhur në bronx
t'ia lajë me të vesës
Ajo që ndodhi mbrëmë në sallën e Filarmonisë së qytetit tonë, mund të ndodhë një herë në shekull, ose ndoshta ndoshta, një herë të vetme në këtë univers. Qyteti aq shumë u trondit, a thua se ndodhi
Ruben Avxhiu
