Qindi e pasdites
këmbëzbathur vështron
farat e zeza në tulin e kuq
kur më thua “Ta ha zemrën”
si shalqi në muzg
në gusht
me gishta përlyer
në grusht
kullon lëng i ëmbël
pafajësia
fëmijëria.
Veç brenda teje - turist
mes turistësh
gjysmën e jetës e kalojmë duke u mbrojtur
nga thikat e atyre që kujtuam se na deshën
gjysmën tjetër duke shpresuar e pranuar
miqësine e armiqve që rezultuan të padëmshëm
dhe jeta ka veç dy gjysma për fat
një gjysmë e tretë do të ishte e
Bota nuk u përmbys, dhe, as ka me u përmbysë. Por, Lauria na e bëri të ditur diçka, që ndodh rrallë, ndoshta një herë në shekull: ajo ia hoqi vetes me dashjen e saj, mundësinë për të lindur fëmijë
Taqka i Lenkës, ose siç e quanin doçëria: Taqkë Cingaridhka, i kërkoi të gjyshes, Olimbisë, që në mëhallë njihej si Maqovica, ndihmë për të veshur grykashkën. Maqovica, që sapo kishte marrë shpirton
Romancieri i mirënjohur Kristaq Turtulli pas botimeve të librave me tregime, novela, romaneve dhe librit “Poezi të zgjedhura”, rikthehet përsëri tek gjinia e romanit, të cilën, e ka lëvruar me
mbushur me përqafime dhe ndarje kjo botë
si hotelet aritmike të aeroporteve
ku dikur dashurisë i bëmë dashuri
në paradhomën orgazmatike të vdekjes
fle një mall i hershëm aromatik
për fytyrën
(Kushtuar brezit të humbur të artistëve, që për "arsye politike” skena nuk i pranoi kurrë)
Ishte një mëngjes si gjithë të tjerët. U ula me përtesë në tavolinën time në cep të kafenesë dhe kamarieri
prindërit prej vitesh jetojnë në botën tjetër
në botën e vërtetë
çdo përvjetor unë vë fotografinë e tyre
në murin virtual
të shtëpisë sime virtuale
ndez qirinj virtualë
i kujtoj
Ndue Dedaj
