Darka po rridhte e qetë në tavolinën e ngrënies së mikut tim të shkollës, Qenanit. Në ato kohëra nuk kishte shumë gjëra për të gatuar, dyqanet thuajse ishin zbrazur, ndërsa mishi kishte filluar të racionohej. Sidoqoftë, e zonja e shtëpisë, nëna e
Dashnor Kokonozi
Nuk e dija nga cila anë e qytetit vinte. E gjeja gjithnjë aty, te stacioni i autobusit të Selvisë. Duhej të kishte shtatëdhjetë vjeç, por gjithnjë më ngjante më shumë se një dandy. Ishte një burrë i fisëm, shtatdrejtë, me flokët
Dashnor Kokonozi - Francë
Graniti i verdhë i bordurës ovale të lulishtes në qendër të kryeqytetit, nuk e rifitoi kurrë më statusin e privilegjuar që gëzonte atyre mbrëmjeve të buta tiranase, në
Po trokasin ngjarje të mëdha. Do të jenë muaj të mbarsur me përplasje, grindje dhe brohorima.
Nuk kemi punë me grindjet, ne, qejflinjtë e këngëve popullore. Ne jemi në shërbim të haresë. Është stina
"Kur të nisen nipat mbi kuaj dhe mushka nga Podujeva, mal më mal e kodër më kodër, ndal këtu e ndal atje, tek Hani një kafe, tek qafa me pisha një sy gjumë, dhe të arrijnë shëndoshë e mirë te dajat e
Qesh nisur nga Berati për në Këlcyrë. Në Buz më thanë se rruga për në Këlcyrë nga Qafa e Kiçokut është e pakalueshme. Desha s'desha, helm e vrer ia thera teposhtë më të djathtë për në
Unë Edison Bej Ypi, stërnip pashallarësh dhe rilindasish, shtëpi pene dhe pushke denbabaden qëkur s'mbahet mend, inxhinier dhe perfeksionist, skllav i përunjur i Bukurisë, efikasitetit, fjalës së
Diktatura komuniste, zyrtarisht ka rënë që në vitin 1991 dhe kjo dihet. Por pasojat e saj vazhdojnë ende të ndjehen në mentalitetin edhe të polikanëve edhe të popullit. Këto pasoja nuk janë të
Vangjush Saro
