Po e risjell një shënim të botuar më parë në librin tim “Në udhëkryqet e kohës” (vëll.I) lidhur me rolin e shkrimtarit në shoqërinë bashkëkohore, çka ajo që kam shkruar bie ndesh me përzgjedhjen e Peter Handke si nobelist i vitit 2019. Padyshim
-Tregim-
Po vendosja mbi tavoline sendet që kisha blerë në farmaci për vjehrrën.
- I thirra të dy djemtë, - filloi ajo, pasi unë u ula në divan, - meqë i mbusha të 95 vjetët dhe... ku i dihet? Gati nuk më besohet që kam mbërritur në këtë moshë. Unë
(VO! Mos e humbisni këtë tregim. Ndoshta ju nuk keni dëgjuar për këtë resort, por ndoshta mund të keni qenë të pranishëm, keni marrë pjesë në debate, keni prenotuar një tryezë për darkë ose, ndoshta
Nuk di nga m’u kujtuan ruset sot, ndoshta se jam ende e zhytur në kujtimet e fëmijërisë sime.
Çudi! Si bënin vajzat ruse që martoheshin me djemtë shqiptarë studentë në Moskë a Leningrad, e vinin në
Lajmet e fundit fillojnë si përrallat e bukura:
Na ishte njëherë shpresa dhe qyteti i gëzuar.
Tani ka tym, mjegull dhe gurë pikëllimi.
Njerëzit shëtisin të hutuar.
Pinë kafe bashkë me fantazma
Në studion e tij, e cila ndodhet në njërën nga Kullat binjake të shëtitores Dëshmorët e Kombit, psikologu Eduard Progoni atë pasdite po shihte postën elektronike. Duke qenë ende i ri në profesion, e
“Unë jam e huaj në vendin tim”, shkruante Edith Södergran.
S’di si do të jetë ndjerë ajo atë ditë kur frynte erë dhe binte borë.
Ajo sigurisht fliste për Itakën apo për mungesën e
Manolo Roçario po transportonte një orendi salloni nga ato të stilit kolonial, që zotërinjtë i mbajnë në koridoret e mëdha, thjesht si relike dhe si shtojca të enëve të rralla, ose për ndonjë foto të
Shaban Murati
