Raqka i Korçës dhe qyli i Bregoviçit - Nga Rob Kore

Rob Kore - Toronto

Në një lokal luksoz dhe shumë të shtrenjtë në Korçë, një burrë rreth të dyzetave ishte ulur në një tavolinë në rreshtin e parë afër banakut.

Rrinte këmbe mbi këmbë dhe ishte zhytur në mbështetësen e karriges, duke nxjerre në pah gjoksin.

Kishte veshur nje bluze të stampuar me fjalet: Jo Bregoviç.

Mbante në tavoline vetëm një shishe uji të gazuar dhe një gotë të mbushur përgjysem.

Mbas pak hyn në lokal Raqka, i cili njihej në qytet si mbeshtetës i flaktë i Ramës.

Raqka kishte punuar në Bashkinë e Korçës dhe kishte bërë shumë para. Mënyrën se si, e dinte gjithë Korça.

Mbasi i hodhi një sy gjithë tavolinave, Raqka u drejtua tek banaku me një të ecur duke u lekundur dhe me njerin sup të ngritur pak më lart se tjetrin.

Hodhi nje shikim nga tavolinat, pa e kthyer kokën, vetëm lëvizi sytë, afroi fytyrën tek hunda e banakierit dhe i pëshpëriti:

-Jepi të gjithë tavolinave nga një peshk zgare dhe një gotë verë nga ato të vjetrat që ke në qilar, me përjashtim të atij që ka bluzen e stampuar. Bëje në mënyrë demonstrative që t’a injorosh sa më shumë. Paguaj unë, more vesh.

Banakieri, Taqua, një djalë simpatik dhe më një buzëqeshje që tregonte mirësi, e kreu menjëherë porosinë.

Të gjithë u kënaqën me qylin, por per çudi i vetmi që falenderoi Raqkën ishte ai që mbante shishen e ujit përpara dhe që nuk iu shërbye peshku me verën.

Raqka u habit nga ky reagim i tij.

Për inat të tij, Raqka porositi edhe nga një verë tjetër për të gjithë, përsëri me përjashtim të personit me bluzën e stampuar.

Mbasi u servir vera, i vetmi që e falenderoi Raqkën ishte përsëri burri me shishen e ujit.

Bile këtë radhë, hoqi këmbën mbi këmbë, drejtoi trupin dhe u përkul me kokë në shenjë mirënjohje dhe falenderimi për Raqkën.

Raqka s’po kuptonte se çfarë po ndodhte.

I inatosur shkon tek banaku dhe pyet banakierin:

Taqo, përse me falenderon ai tipi atje, që nuk po i shërbejmë?

Taqua, si gjithmonë me buzeqeshje, iu pergjigj me zë të ulët:

-Është pronari i lokalit.

©Rob Kore