"Gjahtarja" e akulloreve - Nga Edi Oga

Përballë dyqanit të akullores, e ulur rrëzë një peme gjysmë të tharë trotuari, qëndron një vajzë e vogël, e veshur keq, me flokë të palarë por të kapur bisht, me një llastik të shprishur e të pangjyrë. Pa e humbur asnjëherë përqendrimin, ajo shoqëron me sy çdo veprim të klientëve që vijnë për të blerë akullore. Kur sheh fëmijë të vegjël, ajo çohet mbi gjunjë, e gatshme për të sulmuar prenë e saj të çmuar të këtyre ditëve me të nxehtë afrikan; akulloret që bien nga kaushët.

Instinktivisht, megjithëse nuk ka dëgjuar asnjëherë për “rregullin e pesë sekondëshit”, ajo sulet tek “kodrina” e ëmbël, e ftohtë, prej qumështi e sheqeri, sapo kjo e fundit prek pllakat e trotuarit, të cilat, nën këshillën e shitëses, i lag herë pas here me ujë për t’i pastruar. Si rregull, pasi fëmijët “humbasin” akulloren e parë, prindërit u blejnë një të dytë. Rrallë ndodh që edhe ajo t'iu bjerë, disa metra më tej, por shumë rrallë...

Dje ishte shumë nxehtë. Si për dreq, askujt nuk i kish rënë asnjë akullore megjithëse mesdita kish kaluar bollshëm. Shitësja nga pas banakut i kishte ofruar tri herë akullore “të rregullt”, por vajza kish refuzuar prerazi me kokë. Ajo donte vetëm akulloren e saj, atë të trotuarit.

Një makinë frenoi me zhurmë në rrugë, ngjitur me pemën. Porta e përparme e pasagjerit u hap vrik dhe goditi lehtë vajzën. Një grua e nxehur doli dhe gjithë inat hapi portën prapa. Sapo pa fëmijën që doli prej saj, vajza e trotuarit e harroi dhimbjen dhe u ngrit mbi gjunjë.

“Një kaush me dy kupa. Me shije oreo!”, urdhëroi e ëma. Shitësja kapi konin, vendosi dy gjysmësferat me akulloren që iu kërkua dhe ia zgjati gruas. Gruaja e zbriti “një kat më poshtë”, te fëmija. Sapo ai vendosi buzët e hapura si peshk, tek “elixir” gjysmësolid i kënaqësisë vapore, ndodhi ajo që vajza e përzhitur e trotuarit priste që nga mëngjesi. Akullorja kërceu nga koni dhe u “ngul” në trotuar.

“Dorëtharë”, i briti e ëma fëmijës-fajtor, e tërhoqi dhe e plasi në makinë pa i blerë një tjetër. Turfullimasi u fut në makinë dhe i foli atij pas timonit të nisej...

Vajza e trotuarit nuk lëvizi. Qëndroi si statujë bronxi me sytë e mbërthyer mbi “prenë” e saj të ëmbël. Shitësja shikonte vajzën, vajza shikonte akulloren që humbiste lartësinë në mes të një pellgu që zmadhohej ngadalë. Për pak minuta, pellgu mori formën e hartës së Afrikës dhe filloi të zërë cipë...

Shitësja mori një tas nga banaku. Vuri në të tre topa me shije të ndryshme, nguli një lugë plastike dhe doli nga vendi i saj. Iu afrua vajzës dhe ia la pranë gjunjëve.

“Nuk e dua!”

Shitësja nuk mundej kurrsesi t'i tregonte vajzës të vërtetën, që ajo qëllimisht ia kish vendosur keq akulloren në kon gruas me fëmijën, ndaj i kapi dorën dhe e urdhëroi:

“Haje këtë, ose largohu nga këtu!”

Vajza e pa shitësen në sy. Në pak sekonda kuptoi seriozitetin e urdhërit. Kapi tasin, e ngriti paksa mbi kokë, e rrotulloi dhe la akulloren të bjerë mbi pllaka. Pastaj me dy duart si kova e një ekskavatori njerëzor, mblodhi sa mundi, u çua në këmbë dhe nisi të largohet...

Në ekranin e sheshtë të televizorit pas banakut, po jepej si “lajmi i fundit” një votim në Parlament, për një heqje imuniteti...

© Edi Oga