Kanadaja duhet të merret me punët e veta - Nga Mario Dumont

Nga: Mario Dumont - Journal de Montréal

Marrëdhëniet e Kanadasë me Indinë u përkeqësuan ndjeshëm nga ndërhyrja e pamatur e Justin Trudeau. Kryeministri liberal i sapozgjedhur, Mark Carney, u përball me kritika të ashpra për ftesën që i bëri kryeministrit indian për të marrë pjesë në samitin e G7 që nis prej sot në Kanada. Megjithatë, Carney tregoi qartësi dhe vendosmëri: vizita e kryeministrit Modi është në të mirë të interesave kombëtare të kanadezëve.

Kundërshtimi ndaj kësaj vizite erdhi kryesisht nga komuniteti sikh në Kanada, një pjesë e madhe e të cilit përkrah lëvizjen separatiste për krijimin e shtetit të pavarur të Khalistanit në rajonin indian të Punjab-it. Kryeministri indian Narendra Modi është i njohur për qëndrimin e tij të prerë ndaj kësaj lëvizjeje - dhe kjo ka acaruar ndjeshëm marrëdhëniet me diasporën sikh në Perëndim.

New Democratic Party (NDP) reagoi hapur ndaj ftesës së Carney-t, ndërsa protestat dhe deklaratat e komuniteteve sikh u bënë të njohura në të gjithë vendin. Madje edhe një deputet liberal me tone të kujdesshme shprehu pakënaqësinë e tij ndaj kryeministrit, duke u bërë zëdhënës i revoltës së shumë prej votuesve të tij.

Sigurisht, duhet pranuar se një ngjarje serioze e ka tensionuar klimën diplomatike: Kanadaja ka akuzuar zyrtarë të qeverisë indiane se kanë urdhëruar vrasjen e një udhëheqësi sikh në territorin kanadez. Një çështje e rëndë, që meriton hetim dhe transparencë, por që duhej trajtuar me kujdes institucional.

Një kalkulim elektoral që dëmtoi vendin

Për fat të keq, Justin Trudeau zgjodhi rrugën populiste: doli vetë në Dhomën e Komunave për të dënuar publikisht Indinë. Ishte një gjest impulsiv, i pavend dhe kundër interesave strategjike të Kanadasë. Ai duhej t’ua linte këtë reagim ministrave përkatës, ndërsa vetë, si kryeministër, të ruante ekuilibrin në marrëdhëniet me një partner të rëndësishëm ndërkombëtar.

Atë ditë, Trudeau e përkeqësoi thellë një marrëdhënie që tani Carney po përpiqet ta riparojë. Le të kujtojmë: India është vendi më i populluar në botë, më i populluar se Kina, dhe ndryshe nga kjo e fundit, është një demokraci funksionale. Me një ekonomi në rritje të shpejtë, India përfaqëson një mundësi që Kanadaja nuk mund ta shpërfillë.

Kjo nuk është beteja jonë

Kanadaja duhet të ruajë qartësinë në politikën e Jashtme dhe të fokusohet në interesat e saj. Me gjithë respektin për komunitetin sikh dhe aspiratat e tij politike, çështja e Khalistanit nuk është dhe nuk duhet të jetë pjesë e agjendës kanadeze. Nuk është beteja jonë. Nuk është problemi ynë.

Fakti që qindra mijëra sikh jetojnë në Kanada nuk e ndryshon këtë realitet. Ka ardhur koha që t’i themi vetes me ndershmëri: nuk mund t’i importojmë konfliktet e botës në politikën tonë të brendshme vetëm për arsyen se komuniteti sikh është i përqendruar në disa zona zgjedhore të Torontos apo Vankuverit dhe ndikimi i tij elektoral është i madh, gjithnjë e më përcaktues në këto zona, ku shpesh zgjidhen deputetë të këtij komuniteti.

Për kë punon një deputet?

Dua të jem i qartë: nëse zgjidhesh në Parlamentin e Kanadasë, mandati yt është të punosh për interesin e Kanadasë. Je i zgjedhur për të përfaqësuar qytetarët kanadezë dhe për të mbrojtur interesat e vendit që të paguan, jo për të promovuar çështje që lidhen me vendin tënd të origjinës apo me ndonjë identitet etnik. Kjo vlen për të gjitha komunitetet, pa përjashtim.

Në një botë të trazuar dhe me kërcënime të reja, përfshirë rikthimin e Donald Trump, Kanadaja ka mjaft sfida për të zgjidhur. Nuk kemi luksin të bëhemi arenë për betejat e vendeve të tjera.

Burimi: Journal de Montreal