Mosha - Nga Kristaq Turtulli
Një thinjë, dy, njëqind, njëmijë,
Të shihja doja, çunakun kur luante me cingla,
Ajri e treti frymën e çiltër të fëmijërisë,
Pëllumb i bardhë i nënës u bë puthja.
Në pyllin e jetës ra bryma e parë,
E ëmbla guguftu, humbi në ahishta,
Herë më bëhej flutur dhe, herë thëllëzë,
Dhe tok me të rinia, e bukura e brishta.
Pishat e rralla u mbuluan nga bora e rëndë.
Grindet hëna, numëron yjet me gishta,
Rrjedh mosha, mbijeton në detin me dallgë.
Në nënkresë të memories më cytin kujtimet e trishta...