Dritën e futi në xhep mjegulla - Nga Kristaq Turtulli

Ëndrrën tonë të brishtë,

Për një fjalë dhe këngë më shumë,

E veshën me fustanin arna, arna.

Dhe e brodhën një copë herë,

Në sokakun e të marrëve.

Tu tregonin si ndëshkohet fjala e sinqertë.

Thanë, e rrëmbyen hijet e djeshme,

E futën në trastën e vjetërsirave.

Rrëmbyeshëm ikën, nëpër natë.

Por askush nuk e besonte

Kur rrugica ishte me plot kapuçonë.

Por a mund të zhduken tufat e hijeve,

Kur i kemi të e përdredhura nëpër këmbë!

Ndërkohë shpresa jonë e trishtë,

Si një foshnjë i vobektë, e lakuriqtë,

U ronit në degët pa lule të qershisë.

Sythi akoma s’ka mundur të buisë.

Pranvera e hirtë,

Si një femër aguridhe,

Me renë e zezë,

Mbeti mbarsë.

Bark jashtë

U zvarrit me paterica.

U tha që lindi një shtatanike.

Por askush s’e dëgjoi dhe s’e pa.

Mbasi kishte shumë zhurmë dhe rrëmujë.

Vera pa ardhur u mbush me mushkonja,

U infektua dhe u hutua te rrugica.

©Kristaq Turtulli