Vizita e Muzës - Nga Artan Gjyzel Hasani
ajo vjen të vizitojë poemën time të pambaruar
në këtë çast të vonë që nuk e tregojnë kalendarët
dorëzon veten, burrat, dashnorët
dhe të tjera gjëra të tepërta si këto
ornamentet, varëset, byzylykët, orët
të dorës dhe atë biologjike
te një metaforë sarkastike
që pret në hyrje të saj
dhe zhvishet lakuriq bukur ngadalë
pa i hequr mbathjet dhe këpucët
që më pas do të kumbojnë
në labirinthet akoma të pamobiluar
të asaj që mund të ndodhë…
ulu
jo, do të rri në këmbë,
kam ardhur veç për pak
ndërsa po shëtisja qenin
nga larg nëpër natë
pashë dritë në shpirtin tënd
dhe afrohet shkujdesur, tinëzisht,
si dora mes kofshëve nën tavolinë…
mos u mbështet pas atij vargu të lutem
akoma nuk e kam mbaruar
mund të rrëzohesh padashje
e të biesh në romanin tim të ardhshëm
mes personazhesh të ftohtë dhe cinikë…
ja sa të shtyj pak qiellin
e të bëj vend për ty…
nga këmbët e saj të gjata kuptoj
që i pëlqejnë lartësitë
dhe mbathjet ngjyrë resh
pas të cilave fshihet një Venus fjalëpakë
me ndriçimin e tij të zi…
fik dritën që ta dalloj më mirë
por kam frikë mos shoh më shumë nga sa duhet
prandaj ndez një abazhur
të marrë hua nga një poemë e vjetër
dhe nën hijen e saj të lëkundur
nis të shkruaj vargje të pahijshme…
©artangjyzelhasani
Nëntor 2020