Iluzione dhe Hieroglife - Nga Vangjush Ziko
LUMTURIA E ETJES
Zali e vapës nuk është gjë,
duhma e saharës
më mbështjell me prush rëre,
gjurmët e mia,
liqej shprese të tharë
mbeten pas meje,
ëndrrat vdesin
si peshq të zënë në grep,
palmat u thanë,
zogjtë ranë përdhe të mekur,
vdekja oazin e zbrazi,
etja për ujë
më lumturon më shumë se oazi.
LOJË ME ZAJET
Vezë pëllumbi
a vezë gjarpri zajet janë,
I ngroh dielli në zall,
dalin nepërka,
I ndriçon hëna,
xixëllojnë xixëllonja.
Fryn veriu
dhe ngrihen turtuj
me push myshqesh
në krahët e hirtë.
Mjegulla klloçkë i mbledh,
i bën zajet shkëmb përsëri,
vërshon përroi zallit
thërrmon prapë
shkëmbin e malit.
FORMA E QENIES
Më mbështjell ajri,
retë më shtypin nga lart,
hija ime në mëngjes zgjatet,
më drekë e shkel me këmbët e mia,
s'e kuptoj
kush i jep formë qënies sime,
me formë e pa formë ec në jetë,
hap krahët t'i ankohem zotit,
mbi hijen time në formë kryqi
shkon makina e fatit,
mbetet mbi asfalt
hieroglifi im i padeshifruar.
©Vangjush Ziko