Pëllumbat - Nga Vangjush Ziko
Në ballkon më ulen pëllumbat,
lënë glasat
si vulat e dyllit
mbi letrat e lashta,
më lënë mbi parmak
pendë për të shkruar.
(të mirët s'e kanë mësuar!)
kallamarët u thanë,
as letra dashurie
postierët më nuk shpien,
kohë virtuale
koha jonë superelektronike,
dashuritë dhe dhimbjet
memece u bënë,
sterile,
vetëm urrejtjet mbetën
si shtyllat e turpit
dhe ju pëllumbat naivë
nga kohët biblike.
©Vangjush Ziko