Shëtit
me hijen manare
trotuareve
me hapin e mendimeve
nga smoku
dhe vetmia thinjur.
Më ndjek heshtur
manarja e mërzitur
pa blegërima.
Ma rrëmbejnë makinat
çamarroken e malluar
për shtegtime
maleve dhe burimeve.
Mbetem zhveshur
Më në fund kishte ardhur koha që edhe atij t’i nevojitej një gur.
Një gur jo për varrin e tij, por për djepin, siç e quante zemrën e vet kur donte ta merrte me të mirë dhe ta vinte në gjumë.
Kishte disa kohë që po e shqetësonte një dhimbje e fortë
kalendarët nuk janë 12 fletë me lule që çelin
gjethe që bien mbi vjeshtën supedjegur
dete marramendës nën diej verbues
dëborë e bardhë dhe oxhaqe të ndezur...
as drerë që tërheqin karrocën e
Vangjush Ziko
Të shkruash për dashurinë nuk është kurrë vonë ashtu siç nuk është herët asnjëherë. Asnjë brez njerëzor s'mund të thotë se i tha të tëra që mund të thuhen për dashurinë. Ashtu
Poemth
Përse kështu dhe kështu mbete,
Përgjysmë, Mëmëdhe...
Kryet mbështetur në re.
Gjysmë yll, gjysmë zjarr e rrufe,
Shpatullat në gjysmë hënë,
Gjysmë e përgjysmë të kanë lënë?!
Hapur
Nëse vërtet je shkrimtar...
…shkruaj vetëm…
shkruaj veten…
vetëm shkruaj…
por mos u miqëso me shkrimtarë të tjerë
as me shkrues të palodhur gërmash të pafundme
as me qokës të sheqerosur
Vangjush Ziko
Përmes shkretëtirës përvëluese, mes dunave të rërës së nxehtë, nën një diell që përvëlon si saç, ec një qenie njerëzore. Mos është një udhëtar që ka humbur udhën? Mos është një
…nga ata të tjerët
ndryshe nga tufa e bagëtisë që bariu mbyll në grazhd
ndryshe nga gomerët, minjtë, hienat, skuthët
bretkosat, gjarpërinjtë, zvarranikët
kameleonët, papagajtë dhe
Ndue Dedaj
