Jetojmë në një kohë vulgare - Nga Roland Gjoza

Nga: Roland Gjoza

jetojmë në një kohë vulgare

ç'të bëjmë?

duhet ta shtyjmë për hir të vargut

jemi pak

dhe më pak do të mbetemi

merremi ende me zogj dhe drurë

një racë me gjak të kaltër

që po bëhet ujë

s'na krijoi zoti prej balte

po prej ajri

në ditën e shtatë

dimë të adhurojmë me ekstazë

s'dimë të zhvasim

dhe një liqen me dëborë e shikojmë për bukurinë prej parajse

dhe oqeanin për perëndimet e gjata

që shuhen ngadalë mbi suvalë

dhe ende rrinë ndezur

në ca qerpik të kthyer

ku përpëliten si flutura nate

kur flasim s'na kuptojnë

ne s'përmendim shifra

po shkronja

na dhemb

kur vjeshta fletëve iu bën zbritje

gjer në fund

ata merren me mbledhje

me shumëzime

dhe kur ndodh t'ju dalë ndonjë minus

bëhen si të tërbuar

shpejt e korigjojnë

me tritol të telekomanduar

dhe të shkruash

kjo mbeti

po veç për vete

se s'të lexon njeri

librarët shikojnë ç'fituan më tepër

botuesit me kohë ta kanë hequr fillin

se një italian i famshëm shkruan për brekët

dhe për pesëdhjetë hijet e grejit një e panjohur e suksesshme

shkruaj si ato

të shkëlqesh!

po ti ke mbetur rob i fjalës

i tempullit ku falesh

prej saj s'të vjen fama

shkruaj dhe ti pesëdhjetë hijet e grejit

në një mënyrë shqiptare

pse s'e ben?

botuesit në piedestal do të ngrenë

librarët do të kapin për xhakete

dhe do të përkëdhelin me fjalët;

kur do të na shkruash librin tjetër?

jetojmë në një kohë vulgare

mezi na del

na vijnë zëra misteresh

dhe një ndjesi e hollë na drithëron

mos u jep!

dhe po të ushqeshesh me kothere

se kjo mbeti!

fisnikëron natyra kur mbushet me fletë

dhe uji ka ndërruar në lumenj

me një blu prej qielli

po këtë e sheh vetëm poeti

ai ndjek gjurmën e fluturës në erë

dhe furisë së polenit i vë dorën

gjithçka lulëzon

si për vete

fillikate natyra në mes të ndyrësive të jetës

dhe s'ta vë veshin njeri

se s'ka gjë në dorë

poeti

dhe s'ta varin po s'bëre para

dhe po s'qe i dëgjuar

në qeveri

poeti ka një kone

që s'ia del

se i leh po s'i dha të hajë

ç'i mbeti?

të heqë nga goja kafshatën e vet

dhe para një koneje ai s'ka dinjitet

e jo më para një bakalli!

jetojmë në një kohë vulgare