Jam një dekadent i harruar - Nga Roland Gjoza

më vijnë në e-mail tarifa fluturimesh për tiranë

zbritje e hatashme e çmimit

nisu tani

bileta kushton 420 dollarë

një tjetër në mesnatë

merre për 350

ke kohë vetëm dhjetë minuta

në minutën e njëmbëdhjetë nuk e gjen më

luajnë me nostalgjinë agjencitë e fluturimeve

atdhe

ke dalë në pazarin e ajrit

pranë perëndive blu, natyrisht

se prej andej fillojnë nisjet

po asgjë s’ka të bëjë me perënditë,

veçse me dollarin

që duhet ta nxjerrësh shpejt nga banka

me një kartë krediti

me një numër llogarie

dhe bileta të vjen në e-mail

me shpejtesinë e zërit

unë sërish mendohem

po agjencitë shtohen

merre kaq

dhe aq

nxitohu

se po rriten çmimet

ato s’kanë si ta dinë të vërtetën

unë jam një dekadent

që e kam tradhtuar atdheun

nuk shkoj atje për të parë vilat dhe plazhet

një tiranë ndryshe nga ajo që kam lënë

plot me pallate

unë shkoj për ato që kanë humbur

rrugicat e fëmijërisë me caraca dhe hurma

shtëpinë vjetër pas lidhjes së shkrimtarëve

me mure qerpiçi që binin në netët me furtunë

dhomën e nënës dhe babait

të hapur

në qiell

ku mblidheshin kuzhinierët e hotel internacional

me rroba të bardha dhe skufje në kokë

të shihnin këtë katastrofë saturnale

dhe unë i vogël

në prag

që qaja

shkoj atje të mbledh varfërinë

trishtimet dhe vetmitë e mia

që më bënë shkrimtar

atdhe

ti s’më pret më

më ke harruar

të rinjtë indiferentë

s’vuajnë nga nostalgjia

rri përpara kompjuterit dhe pres si kavafis

të vijnë barbarët

agjencitë ajrore

të bëjnë pazar me ty

të nxjerr dollarin

dhe të shkoj

atdhe

tek ty vihet nga qielli

dhe unë me perënditë kam punë kur shkruaj

pres të dëgjoj zërin e tyre

po zëri s’vjen

prej kohësh e kam ndërtuar një atdhe në qiell

është atdheu i fundit

ka ardhur koha të nisem për atje

s’më duhen më agjencitë ajrore

për atje s’ka çmim

shkohet si frymë

atdhe

jam një dekadent i harruar

të kam tradhtuar

© Roland Gjoza