Ciklopi - Nga Sulejman Mato

Unë jam Ciklopi

me një sy në ballë

e që sipas tyre,

haja njerëz të gjallë.

Një mbret dinak

me emrin “Odise”.

U fut ne shpelle,

piu verë,

hëngri mish të pjekur në hell,

e më pas si hajni,

në ikje,

më nxorri të vetmin sy.

Në errësirë m’i shndërroi malet, mbiqiellin dhe yjet.

Vetëm fyelli im vajtimtar më jep çdo ditë

ngushëllim dhe dritë.

Dhe ka tremijë vjet

që qëndroj brenda kesaj legjende,

si “përbindësh”  me një sy,

dhe ka tremijë vjet

që më ndjek

fantazma e një kali te zi,

bashke më  fantazmën

e shpikësit të tij.

***

M’i shqyen sytë e m’i bënë rrema,

e më pas çanë tutje deteve pakufi.

Po më e keqja erdhi

kur shpifën për mua,

se gjoja unë  isha  përbindësh me një sy.

Mbetën sytë e mi

si dy lakuriqë nate,

sirenat këndonin atë ditë mynxyre.

Ai që e quante veten mbret, 

Ishte bari derrash i ishullit Itaka

Mbret isha unë,

mbret i maleve të mia

të larta.

Qysh nga ajo ditë kanë rënë shumë kometa

dhe toka është rrotulluar pa pushim.

Të gjithe te verbërit e botës janë harruar,

kam mbetur veç unë

dhe Homeri im.

© Sulejman Mato