49 minutat e Agim Xhafkës me Ndre Legisin

Nga: AGIM XHAFKA

E kam mik shumë të vjetër, mbase mbi dy dhjetëvjeçarë. E nga që takohemi dendur më duket se Ndreu vjen e rinohet. Para ca ditësh mbusha 60 vjet, më thotë. Qesh dhe më duket çudi, por e besoj se ai është nga ai soj që as rren kurrë dhe as mund ta rresh kurrë.

Një kafe me Legisin është fat për mua. Se ai la çdo angazhim dhe erdhi me autobuz, me urban te GRANDI në Bllok. Ende nuk ka makinë dhe celularin ma kanë dhuruar, qesh ai.
Dihet që koha që ndenjëm bashkë, plot 49 minuta nisi me shëndetin. Për fat ai gëzon ditë të mira. Je kështu nga që qesh, i them. Po mos qeshësh ikën nga mendja, thotë ai buzën në gaz.

Tregon se është bërë gjysh, nxjerr nje video me nipin Andrea dhe kënaqet. Nuk flet deri sa përfundoi ajo video. Dukej si i zhytyr atje. Ka rehatuar gocën në USA e djalin në Tiranë dhe vetë ai... Eh,vetë ai u nxorr në pension thuajse para 5 vitesh, atë moshë që ka sot Edi Rama. Gëzohet që nuk varet nga askush se politika sot dominohet nga oligarkët dhe partia e punës.
-Më gjej një djalë, një vajzë, një nip, një mbesë, një dhëndër a nuse të nomenklaturës komuniste pa post të lartë në shtet dhe do them se kape telebingon. E kanë ozurpuar krejt kokën e partisë, të qeverisë dhe si shushunja thithin buxhetin e këtij populli të mjerë,-bën pyetjen retorike ai.
Legisi ka qenë ministër me Nanon, Metën dhe Majkon. Erdhi në PS nga familje e përndjekur, erdhi atëherë kur në PS nuk afrohej kush, aq më tepër minjtë e byrosë politike, fëmijët e atyre kriminelëve që çuan popullin në uri. Ndenji në krah të Majkos e Metës dhe iku me këtë të fundit kur u krijua LSI. Ndenji në opozitë se kur Meta bëri koalicion me Berishën, Legisi nuk kërkoi post, por u largua. Nuk rrija dot në qeverisje me një parti që kishim katër vite që e shanim. Edi Rama gati e priti me lule. E bëri sekretar të koalicioneve dhe një ditë Metën që e përbuzte hajdut e bëri partner. E thashë që në mbledhjen e parë që nuk isha dakord me këtë aliazh, por “burrat” e PS që villnin vrer cdo ditë ndaj Ilirit heshtën dhe e futën në gji. Qysh atëherë, mbase e vuri kusht Meta, unë u shmanga. Në fillim nga lista e deputetëve, më pas nga bisedat e sinqerta dhe në këto kushte gjeta zgjidhjen, pensionin. Ne ish-deputetët jami fatlumë se dalim fiks 55 vjeç, në atë moshë kur mjaft njerëz vendosin të martohen. E marrim një grusht me para. 
Qysh atëherë Ndreka e ka parë politikën nga larg. Kur e pyes nëse do e mbyllë PS këtë mandat, ai thotë po, se nuk ka kush ta marrë. Nëse nesër del dikush e krijon parti të re, qysh nesër qeveria ikën në Lanë.
Hera-herës e kap një inat i brendshëm, paçka se e shfryn me të qeshme.
-Kur shoh Ruçin sot në krye të Kuvendit, më kujtohen mitingjet e PS në vitin 1992. E linim në qoshe. As mos dil në krye, as mos fol, e porositnim. Se na prish imazhin. 
Kureshtjes sime pse nuk flasin përshembull dhe i përmend ca emra socialistësh race, ai qesh dhe ua numëron.
-Kush të flasë? Ai që ka djalin drejtor në Rinas, ajo që ka tendera më shumë se kushërinj, ai që nusen e rregulloi në ambasadë, ai që mori dhjetë leje ndertimi, ajo që....
Kuptova se partia e punës ka ringjalljen e vet. Si puna e fikut. Piqet dhe hahet i pari, por pas ca muajsh piqet dhe fiku i dytë. Kështu dhe PS. Jo më kot e quajnë Rilindje. Qenka fiku i dytë, më i ëmbël, më i shijshëm, por ka kohën e vet. Kalbet shpejt dhe pas një muaji ose hidhet, ose bëhet marmalatë. Në fakt si parti marmalate ngjet, i them Legisit dhe ia bëj me kokë nga ekrani. Po fliste Taulanti (Balla, sigurisht). Qeshëm dhe u çmallëm, miku im i mirë, gjyshi më i qeshur mbi dhé.