(Nga "Rutina perfekte", 2019)
Eldën e varrosën pas ndërtesës së spitalit të vogël infektiv. Ishte një varrezë e vogël për fëmijët e lindur të vdekur. Ca grumbuj dheu të mbuluar me plisa të gjelbër mes të cilëve ishte ngulur një copë dërrasë me një
Të lodhin poezitë e shkurtra, Gabrielë?
Okay…po shkruaj një të gjatë,
por unë s’di të shkruaj poezi neutrale
të parrezikshme…
të buta…
pa “skandale”…
eunuke…
të “moralshme”…
të urta…
S'e njoh gjakftohtësinë e makinës llogaritëse
që
1.
Atëherë aeroporti i Rinasit nuk ishte kaq i modernizuar sa ç’është sot, por ishte një linjë ajrore që nuk lajthiste kurrë, “Swiss Air”. Pikërisht me atë linjë do të udhëtoja edhe unë atë ditë
të dielave në mëngjes trokiste dera
ishin arixhofkat e përtej urës,
lajkataret bukuroshe me kanistra
që për tridhjetë lekë të shikonin fatin,
vijën e jetës ku përgjonte vdekja
dhe gjysmën tjetër
mbaj mend një natë dhjetori, panair
rrugët e qytetit llamburisnin çmendurinë
nën muzikë alpine po festohej lindja e Krishtit
takikardikë nevrikë pinin hashash
dhe blinin shalle për të
(Bazuar mbi një ngjarje të vërtetë)
As vetë nuk e di se si u ndodha bosh dhe nuk e refuzova atë ftesë. Isha me shërbim në Shkodër prej Televizionit Kombëtar, në krye të një ekipi prej tre vetësh
Pas pothuaj gjashtëdhjetë vjetësh, ne u takuam në varreza. Ishte rasti të bënim edhe një foto të tre, dy motrat dhe unë.
Kur ai që shkrepi fotografinë pranë varrit të babait, unë u kujtova për
BREDHI I KALTËR
Bredhi i kaltër lyer me qiell,
më përshëndeti buzë rrugës,
Ia dhela halat gjemb më gjemb,
halat e tija të kristalta
ku flinte ëndrra edhe nata.
Më zgjati krehrin e
Ilir Levonja
